رواية دواء الروح الفصل الثالث عشر 13 بقلم أمانى سيد
حضنى لازم نحط النقط على الحروف من أولها
طيب انت قولى كل طلباتك
بص انا امى حكتلى ظروفك وإن انت معندكش شقه وكده وانا ماعنديش مشكله مع ده الحمد لله ربنا كارمنى بشقه ملك غير شقه امى غير شقه المرحوم بس شقه المرحوم دى بتاعت ابنى يعنى ايجارها بيتشال فى حساب ابنى بمعنى اصح تنساها خالص إحنا هنقعد فى شقتى اللى فى بيت أمى اللى انت قاعد فى مع مراتك دلوقتي والشقه دى انا هأجرها
امى وقت ماتيجى ترحب بيها وتشلها على راسك وامك لو جت زياره برضو هرحب بيهت
ثالثا مراتك انا ماليش دعوه بيها وهى كمان مايبقاش ليها دعوه بيا وانت ماتجيش فى يوم من الايام عليا عشانها ومش هقولك تعالى عليها عشانى
بصلها طه ومش عارف هو ليه اتشد ليها رغم إنها مختلف تماما عنه شكلا وموضوعا إلا انه حاسس بمشاعر تجاهها
قام طه وقعد جمبها وهى بعدت عنه
أولا إبنك يبقى أبنى وعمرى ماهقولك يا انا يا هو انا ابنى ماټ فى بطن أمه بعد ماكنت كل يوم بحلم بيه وانا ماسكه وبلاعبه بإيدى ومش بس كده مابقاش فى أمل أنها تخلف أصلا
واخر حاجه ماتقلقيش انا مش هاجى عليكى فى يوم من الايام أبدا
انت عندك طلبات
لا انا مش عايز غير أنى استقر مع زوجه وعيله
خلاص هفكر وهبعتلك ردى مع امى
وانا مستنى الرد
خرج من عندها وهو باله بقى مشغول بيها مبقاش شايف غيرها عابيتها ولفه طرحتها وجسمها كل حاجه فيها عجبته
ها يابنت بطنى اقول للناس ايه
لا ارفضى
يابت الواد شكله حلو وهيدلعك كدا
يا اما الواد شكله مخوخ كده ده كان جاى متذوق كأنه هو العروسه دانا كنت حاسه اني انا اللى راحل جمبه
تصدقى بقى ده اللى عاجبنى فيه هتعرفى تمشيه على كيفك
ياترا بقى مراته شكلها ايه حلوه ولا وحشه
مجرد سؤال افرضى واخدنى عشان الخلفه وبعد ما اخلفله عيل ياخده ويطلقنى ويديها ابنى
اجلى موضوع الخلفه وبعدين يا راضيه
